«به رسم ایران پرگهر»؛ هم‌نوایی اسطوره، شعر و هنر برای بازآفرینی امید

دکتر اصغر هادی پور، عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد صوفیان، ادیب،شاعر و پژوهشگر در حوزه های ادبی با تالیف ۶ کتاب و ۴۵ مقاله چاپ یا ارایه شده در مجلات و همایش های ملی و بین المللی، در جهت تحلیل اثر، بیان نمود که هنرمندانی که از سویدای دل و جان و با ایمانی هنرورانه به ایران پر گهرمان، نمایشگاه به رسم ایران پرگهر را این سان فاخر و جامع و مانع ترتیب دادند و یک بار دیگر از پنجره هنرهای ترکیبی و تلفیقی با درونمایه هایی تعلیمی ، نگاهی ژرف و هنرورانه به ایران پرگهری افکندند که از دیرباز منشا و منبع هنر بود و بحق نظامی گنجه ای درباره چنین سامانی گفت:

همه عالم تن است و ایران دل

نیست گوینده زین قیاس خجل

و انسان بویژه کسی که سالها با شعر و ادب و هنر ایران زمین عجین بوده است، از دیدن چنین امری هنری با بن مایه های غنی و متشکل ازهنرهای چندگانه با محوریت ایرانمان، به شور و وجد می آید که می توان چنین وجدی را درک کرد. لازمه معرفی و نگاه معنا و هنر محور به داشته های ملی، ادبی ،تاریخی و هنری ایرانمان،چنین نمایشگاه های پر محتوای هنری است آن هم از نوع فاخرش که دل و دیده هر بیننده ای را مورد پسند واقع می شود و این پسند هنر ،موجب ارتقای سطح کیفی و کمی آن در ادامه راه خواهد شد چرا که حکیم گنج پرداز گنجه فرماید:

هر هنری کان ز دل آموختند

بر زه منسوج وفا دوختند

گر هنری در دل مردم بود

گر نپسندی گهری گم بود

گر بپسندیش ،دگر سان شود

چشمه آن آب دوچندان شود.

 

در استیمنت این تور_نمایشگاه آمده است که هنر، رسم التیام جان هاست و ما، همواره ز یک گهواره کهنیم؛ ایران، گهواره‌ی مقدس هنرِ جاودانه‌ی ماست. هنر، ژرف ترین ساحت آزادی انسان است و خلاقیت، کلیدِ سحرآمیز این درگاه. پرداختن به هنر خلّاق و خلق متافیزیک هنری، به مثابه پرواز بر فراز دیوارهای روزمرگی و فرار از بندهای کلیشه، به ما امکان می‌دهد که در آسمان بی‌کران خیال پرواز کنیم. چه خوش است که این پنجره‌ی طلایی به جهان رویاها باز می‌گردد و مجال می‌دهد تا در کهکشان رنگ‌ها و نقش‌ها با جوهره‌ی خلاقیت هنرمند، پرسه زنیم. «به رسم ایران پرگهر»، پلی است مقدس و رازآلود که به پاس همدلی‌های فروزان گروه هنری رسم از اقصی نقاط جهان بنا شده، نمایانگر جلوه‌های هنر نابِ هنرمندان ایران زمین، در دیار قصه‌های طلایی پل بسفر و سرزمین روشنایی و بادگیرها، جایی که عشق و اسطوره در تار و پودش تنیده شده و روایتگر عاشقانه‌های جان ماست، که در دل تاریخ و افسانه‌ها می‌تپد.