«پژمان جمشیدی» بی تردید امروز یکی از بازیگران پول بیار برای سینما است و آن به این معنا است که تمام تعاریف یک ستاره را برای درخشیدن با خود به همراه دارد.
به گزارش پیام گو و به نقل از : یادداشت، مجتبی احمدی دبیر گروه سرویس فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا : بدیهی است وقتی فیلم «دینامیت» با رکورد بیش از 50 میلیاردی امروز کارنامه سینما را در دوران کرونا دگرگون می کند «پژمان جمشیدی» را در کنار دیگر بازیگران فیلم «دینامیت» می توانیم جزء ستاره های امروز سینما بدانیم.
البته که ترکیب بازیگری فیلم «دینامیت» برای فروش در گیشه بسیار هوشمندانه انتخاب شده است، اما اینکه فیلمی بتواند مخاطبان عام و خاص را جلب خود کند یک اتفاق ویژه است.
اگرچه فیلم در ژانر کمدی کم نقص و بی ایراد هم نبود اما نکته ای که در مورد فیلم «دینامیت» و «علف زار» و حتی «بی مادر» می شود به آن اشاره داشت حضور «پژمان جمشیدی» به عنوان بازیگر اصلی این آثار بود.
«پژمان جمشیدی » با صبر و تلاش و حوصله پله ها را آنطور که باید عبور کرد و به جایگاهی رسید که امروز می توان گفت به عنوان یک ستاره سینمایی جایگاهی دردسر ساز برای دیگر ستاره های سینما پول ساز وحتی سیمرغ بگیر دارد.
«پژمان جمشیدی» با بازی در فیلم «دینامیت» از نقش های کمدی همیشگی اش فاصله گرفت، کاراکتری را با چارچوب بازی کرد و در فیلم «علف زار» باتمام آنچه از او سراغ داشتیم فاصله گرفت و با ریسکی عجیب وغریب از سوی کارگردان جوان ایفاگر یک نقش کاملا جدی و خاص در سینما بود.
«پژمان جمشیدی» با دو بازی موفقش در فیلم های «علف زار و بی مادر» باید به سیمرغ فکر می کرد و حضورش در فیلم «علف زار» به عنوان یک دادستان قضایی آن قدر با ریزه کاری، دقیق، با وسواس ، با شناخت کامل از جایگاه اجتماعی شخصیت ، با دقت نظر در افه ها و اداهای این دست شخصیت ها و… اتفاق افتاده بود که داوران جشنواره فیلم فجر را مجاب کرد تا در لیست بهترین بازیگران جشنواره قرار بگیرد.
اما اینکه او در رقابت با «امین حیایی» نتوانست صاحب سیمرغ بشود بحثی است که می تواند به سلیقه داوران و البته نکات دیگری مرتبط شود. از جایگاه «امین حیایی» به عنوان بازیگری که تمام تجربه های لازم برای یک بازیگر چند بعدی را پشت سر گذاشته است و این روزها در اوج پختگی کماکان تلاش می کند و می آموزد و دنبال تفاوت است تا هنوز ما «امین حیایی» را بکر و تازه و سر و حال ببینیم نمی توان به راحتی گذشت ،طبیعی است که فکر کنیم «امین حیایی» یکی از سرمایه های تمام نشدنی سینمای ایران است که در چند سال اخیر با چند نقش جدی با همه کمدی های قابل احترامش فاصله گرفته و در نقش های جدی صاحب سیمرغ می شود، دکتر یوسف در فیلم «برف آخر» آنقدر پر و پیمان بود که نتوان به سیمرغی که او در این فیلم به دست آورده است خرده وارد کرد.
اما نکته ای که درمورد «پژمان جمشیدی» و انتخابش به عنوان یکی از نامزدهای سمیرغ جشنواره فجر قابل توجه است این مرد است که «پژمان جمشیدی» برای اوج گرفتن ، انگیزه دار شدن و رسیدن به چالش های نو در بازیگری شاید بیشتر به این سیمرغ احتیاج داشت، در واقع این سیمرغ می توانست برای «پژمان جمشیدی» کارهایی بکند که برای «امین حیایی» که امروز در جایگاه هنری و بازیگری اش به همه چیز رسیده است نه!
